Het gaat met de wind mee, en dus straks automatisch ook
tegen op de terugweg. Dat is het lot van een rondje op de racefiets, en met
West 6 Beaufort is dat geen prettig vooruitzicht. Ik hou mezelf dan ook niet
voor de gek wanneer ik achteloos langs Kardinge richting Ten Boer suis.
Terug in een lange bocht hang ik scheef in de wind.
Dat komt niet door mijn fiets, die nauwelijks wat weegt, maar door mijn eigen
lijf. Op de grens van een juiste MBI-index is het geheel wat uit het lood. Of topzwaar.
Dat hangen is daarbij nodig om niet van de weg af te raken. Ook gaat het nu een
stuk langzamer. Maar de zon is welwillend en maakt veel goed. Zo ook mijn
humeur. En heb alle tijd om bijvoorbeeld naar dat paard te kijken dat heel
verstandig in de luwte van die schuur is gaan staan.
