zaterdag 28 juni 2014

Rondje racefiets: Kapotte duif

In de verte een kraai die zich vooroverbuigt. Dichterbij gekomen springt het beest weg en zie ik de reden: een kapotte duif pal onder het spoorviaduct aan de Winsumerweg. Open gereten bij de borst hangt er vlees uit, op het asfalt vlekken bloed. Die kraai weet zich er wel raad mee. 
Een eind verderop langs het Van Starkenborghkanaal een wegwijzer: Oostum 4 km. Met de auto een bochtige weg die voorzichtig gereden moet worden. Op fiets gaat het makkelijk en die bochten zijn met mijn beperkte stuurmanskunst goed te doen. 
Ik denk er allang niet meer aan, maar ben blijkbaar toch in de stemming. Bovenop de wierde het kerkje van Oostum met daarnaast het kerkhof. Voor mij het keerpunt om terug te gaan naar huis, voor die duif gun ik het als eindbestemming met dat mooie uitzicht. Benieuwd wat er straks nog te vinden is, naar het schijnt zijn kraaien vlijtige opruimers.




donderdag 26 juni 2014

Rondje racefiets: Rustig als een brug

Op het moment dat ik de bocht om fiets zie ik het al. De Ruischerbrug staat open, of dicht. Hoe je het maar bekijken wil: of je er overheen moet of onder door. Omdat ik vind dat ik haast heb duurt elk moment voor de slagboom lang. En die vrachtboot in de verte is er ook nog lang niet. Twijfel: terug om een andere route te kiezen, verder langs het kanaal of op de plaats rust. Tergend langzaam nadert het schip, rustige golfjes voor zich uit rollend. Het heeft wel wat en daarom blijf ik toch wachten. Eindelijk voorbij gevaren is het de beurt aan de brug die naar beneden kan. Bijna niet te zien, maar tergend langzaam komt het dek naar beneden. Zo kalm en bedaard dat ik aan het eind mijn haast allang kwijt ben. Wat je noemt een rustgevende brug. 


dinsdag 17 juni 2014

Rondje racefiets: De man met de hond

Vanavond niet zo veel zin in voetbal kijken, wel in fietsen. Op een smal pad tussen Harkstede en Engelbert loopt in de verte een man met een hond. Steeds dichterbij, maar hij heeft niets in de gaten. Diep in gedachten verzonken laat hij zich door niemand storen. Kijkt links over mijn schouder in de verte. Een moeizame groet, zijn hond  een stuk vrolijker met een kwispelstaart. Ik draai me om en zie dit.
(Noot: als ik thuis kom is het bij Brazilië Mexico nog steeds 0-0).


zaterdag 14 juni 2014

Rondje racefiets: Kromme wind

Alsof ik niet merk dat het moeilijk gaat. Ook de fietscomputer bevestigt het: dit lijkt nergens naar. 
Naast het pad kromgroeiende bomen: vanaf de kruin een kabel naar de grond vastgezet met een paal. Het zal symbool staan om te buigen voor hogere machten. Ik zit voorovergebogen tegen de wind in te trappen. Met het vooruitzicht van straks wind mee kan ik door. 
Vandaag gaat het best zwaar.





vrijdag 13 juni 2014

Rondje racefiets: Schaduw

Het stuur naar rechts en ik word ingehaald, even later bijtrekken en lig voor. Dan links voorbij of schuin rechts langszij. Kijkend op het asfalt, het spel tussen zon en bochtenwerk.


maandag 9 juni 2014

Rondje racefiets: De geur van regen

Een stoffig fietspad met ernaast, boven het asfalt van de N360 in de verte warmtedwarrels. Het is broeierig richting Ten Boer. Er is nauwelijks dreiging, maar dan toch zomaar een korte stevige regenbui. Even zo snel daarna de geur van nat wegdek, de sloot naast het fietspad die je ruiken kan. Frisse tintelende bermbloemen. Het is de geur van regen die zich uitrolt.






vrijdag 6 juni 2014

Rondje racefiets: Zonkracht 6 of 7

Vandaag schijnt de zon op een vreemde manier wanneer ik langs Noorddijk fiets. Fel, maar dat niet alleen. Schuin voor me in de verte lijkt het ook nog of er een soort van bleekmiddel over het landschap is uitgegoten. Weilanden, bomen, tot sloten aan toe zijn de gewoonlijke kleurcontrasten uitgefilterd. Diffuus licht, maar wel fel.

Misschien komt het door de dag van morgen die eraan zit te komen, dan gaat de temperatuur flink omhoog hoorde ik op Radio 2. Met zonkracht 6 en misschien zelfs 7. Ik heb geen idee wat dat betekent, maar insmeren is geen slecht idee volgens diezelfde stem op de radio. Sterker nog: 'Wees voorzichting' is de boodschap.

Het stemmetje in mij zegt dat de pedalen weer lekker rondgaan en dat het nu echt tijd is voor de korte broek. Een waarschuwing is niet voor niets, met ‘Verzorgende zonnemelk factor 20 Medium’ ga ik me bewapenen.