Mijn dochter kan ik niet verstaan, en buig daarom wat voorover. Ik word lawaaidoof, maar zo gaat het beter. Een eetcafé aan het Zuiderdiep heeft een menukaart met brandweergerechten, of namen met afgeleiden daarvan. Naast ons een lange volle
eettafel, eters die door elkaar heen een gesprek voeren. In een -blijkbaar-
populair etablissement ben je nooit de enige gast, en is het nooit stil. Erg is dat trouwens niet.
Later: op de fiets gestapt keert de rust terug. Via de Stadsweg langs het Kardingerstrand met opgewekte stemmen in de verte, zwemmers, zomergevoel.
Een eindje verder op de Noorddijkerweg naar Zuidwolde is het stil.
Thuis vertel ik kort over fietsen op deze lange zomeravond. De zon die maar niet onder wil gaan en toch niet kan winnen van de invallende avond, nog
even tegensputtert met lange schaduwen. Mijn dochter kijkt tv, doet iets met de
Ipod en drinkt thee. Ze kan multitasken, en gelukkig mij wel verstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten